ภาษาลาวจัดอยู่ในกลุ่มภาษาไทของตระกูลภาษาไท-กะได ภาษาสำคัญอื่น ๆ ที่จัดอยู่ในกลุ่มภาษาไท ได้แก่ ภาษาไทย ภาษาฉาน และภาษาจ้วง จากบรรดาภาษาเหล่านี้ ภาษาลาวถือเป็นภาษาที่ใกล้เคียงกับภาษาไทยมากที่สุด
ทำให้ทั้งสองภาษาสามารถสื่อสารและเข้าใจกันได้เป็นส่วนใหญ่ ภาษาพูดที่ใช้กันในหมู่ประชากรส่วนใหญ่ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย (ภาคอีสาน) ก็ถือเป็นภาษาถิ่นหนึ่งของภาษาลาวอีกด้วย
ตัวอักษรภาษาลาวสมัยใหม่มีการเปลี่ยนแปลงจากตัวอักษรไทน้อยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ภาษาลาวค่อย ๆ ถูกจัดให้เป็นมาตรฐานโดยกษัตริย์ของอาณาจักรล้านช้างตั้งแต่สมัยศตวรรษที่ 14 ในอดีต
ชุดตัวอักษรที่ใช้จะเป็นรูปแบบของอักษรสระประกอบที่สามารถนำพยัญชนะมารวมกับเสียงสระได้ โดยเสียงสระนี้ไม่มีการเขียนกำกับไว้ให้เห็น แต่ในปัจจุบันได้มีการปรับปรุงใหม่ให้มีการสะกดโดยกำกับเสียงสระทั้งหมดไว้ชัดเจน
ตัวอักษรภาษาลาวประกอบด้วยพยัญชนะ 27 ตัว ทวิอักษรของพยัญชนะ 3 ตัว และอักขระสระ 17 ตัว ซึ่งสามารถใช้แบบโดด ๆ หรือรวมกันกับอักขระสระตัวอื่นหรือพยัญชนะบางตัวเพื่อผันเป็นสระเดี่ยว สระสองเสียง และสระสามเสียงมากกว่า 40 แบบ
นอกจากนี้ยังมีวรรณยุกต์ 4 ตัว และตัวอักษรอื่นที่ส่งผลต่อการออกเสียงหรือใช้กำกับเสียงซ้ำและอักษรย่ออีกด้วย แม้ในปัจจุบันจะมีการนำตัวเลขของภาษาตะวันตกมาใช้กันทั่วไป แต่ตัวเลขดั้งเดิมของภาษาลาวก็ยังมีการใช้อยู่ในการเขียนทางการ
ภาษาลาวเขียนจากซ้ายไปขวาโดยไม่มีวรรคตอนคั่นระหว่างคำ การแยกวลี ประโยค และรายการสิ่งของ ทำได้โดยการใช้วรรคตอนเป็นหลัก
พยัญชนะ
ทวิอักษรของพยัญชนะควบ
สระ*
วรรณยุกต์*
อักขระอื่นๆ*
ตัวเลข
* เพื่อให้มั่นใจว่าสระ วรรณยุกต์ และอักขระตัดเสียงพยัญชนะจะแสดงผลอย่างถูกต้องในเบราว์เซอร์ทุกชนิด เราจึงนำอักขระมาแสดงผลคู่กับตัวอักษรนี้ 
.